De handen: tentakels voor gedachten

Bij het interpreteren van lichaamstaal moet je rekening houden met de context. De omgeving of omstandigheden hebben invloed op de manier waarop iemand zich manifesteert en beweegt, praat, kijkt... Wanneer iemand zijn schouders optrekt of de armen kruist omdat hij het koud heeft is dat iets anders dan wanneer dit zijn reactie is op wat je zegt.

Het hele lichaam reageert van top tot teen als we in gesprek zijn en anticipeert op de prikkels vanuit de hersenen worden gestuurd. Het leukst zijn daarbij de handelingen van de handen die we zonder erbij na te denken maken en boodschapper zijn van gedachten die we lang niet altijd uitspreken: micro-itches.

Je kent het wel: opeens voel je je oor jeuken en moet je even krabben. Of wanneer je naar je kuit reikt wanneer een lange vergadering voor jou te lang duurt. Je wilt weg, opstaan zegt je hand!

Micro-itches (een goed nederlands woord bestaat er niet voor maar je zou het met een 'kriebeltje' kunnen vergelijken) zijn al de kleine handelingen waarbij je hand ergens op je hoofd of lichaam moet krabben. Het is weliswaar geen echte jeuk, tenzij je ergens een korstje hebt wat kriebelt of een ander ongemak, maar korte lichamelijke prikkels die door de hersenen worden aangestuurd en waarop je (hand) reageert.

Joe Navarro, ex FBI-agent en ervaringsdeskundige schrijft in zijn bestseller: “Het is hilarisch om te zien hoe vaak we onszelf aanraken als we stress hebben”. Nu komen micro-itches ook voor als je geen stress ervaart, maar het fenomeen is bijzonder interessant wanneer we willen weten waar iemand aan denkt.

De handen zijn als tentakels voor gedachten: ze tonen wat we niet zeggen.

Als je in een vreemde stad de weg vraagt aan een voorbijganger die het antwoord niet weet zal zijn hand zeer waarschijnlijk naar zijn achterhoofd grijpen. Het ligt voor de hand dat hij zijn hand niet naar de arm of borst beweegt maar naar de hersenen.

Als hij het wel had geweten zou hij zijn hand naar het voorhoofd hebben gebracht of, sterker nog: hij wijst met de hand waar je de bocht om moet als hij het antwoord precies weet! Iedereen herkent lichaamstaal, maar lang niet iedereen herkent de inhoud ervan.

Zo kent elke deel van het lichaam een specifieke betekenis. S2 (plaatje links) is de zone van onze 'ego'. Het is de zone waar de hand heengaat als we onszelf bedoelen. "Ik??" en zonder erbij na te denken vertrekt de hand naar het borstbeen. Zo kun je je voorstellen dat de handen over de buik (S3) wrijven om aan te geven dat we lekker hebben gegeten in die tent op de hoek...

Elke handeling geeft uiting aan al of niet uitgesproken gedachten...Leuk toch dat we elkaar altijd en zonder een woord te zeggen altijd wel ergens begrijpen..?