Symboliek van de vingers in de communicatie

De handen van de mens zijn extreem ontwikkeld en een belangrijk orgaan met een breed scala aan acties. De hand, in het latijn 'manus' ('uiteinde van het lichaam' ) is een een grijp- en hulporgaan en een uitdrukkingsmiddel om het al of niet gesproken woord te ondersteunen. Daarnaast heeft elke vinger specifieke betekenis in de communicatie wanneer deze door de andere hand wordt verborgen. 

De duim symboliseert kracht en behoefte aan macht.  Wanneer men de duim opsteekt met gesloten hand geeft men goedkeuring, naar beneden afwijzing. De duim is verbonden met het intellect; de uitwisseling van een interpersoonlijke relatie; het soort contact wat 'ik'  met de ander heb en met mezelf.  Wanneer een kind op zijn duim zuigt in situaties waarin het zich onzeker voelt is de duim beveiliging en bescherming.  Letsel aan de duim kan verband hebben met mentale inspanning: of de interactie met anderen wel gezond is.  De duim symboliseert ook leven en overleven. Wanneer we de duim onbewust met de andere hand vasthouden willen we ons terugtrekken om ons te beschermen tegen de buitenwereld.

De wijsvinger symboliseert de ego, onze 'ik' .  We wijzen ermee en geven non-verbaal het signaal om aandacht te vragen of de autoriteit zijn wanneer we trots zijn en persoonlijke kracht mee uitdrukken. Wanneer we de wijsvinger met de andere hand onbewust vastpakken 'verbergen' we onszelf;  we willen ons niet manifesteren, niet antwoorden. Een verborgen linker-wijsvinger wijst op onvermogen en persoonlijke onzekerheid. De verborgen rechter-wijsvinger verwijst naar onzekerheid over de interpersoonlijke relatie waarin we ons niet gezien voelen.

De middelvinger (Latijn: 'digitus impudicus' ) wordt de 'schaamteloze' vinger genoemd in teksten uit het oude Rome. Het is de langste vinger van de hand die door de andere vingers wordt beschermd. De middelvinger symboliseert creativiteit, seksualiteit en woede. Beschadiging aan deze vinger kan betekenen dat geheime verlangens of seksleven niet verloopt zoals men wil; in creatieve zin kan men zich beperkt voelen door een gebrek aan vertrouwen. Gebaren met een opgestoken middelvinger zijn waarschijnlijk enkele duizenden jaren oud. Iemand die de rechter middelvinger opsteekt drukt provocatie uit t.o.v. de ander.  De linker middelvinger heeft een persoonlijker connotatie en vertegenwoordigt zelfrespect. De middelvinger verbergen in de andere hand  toont een zeker  (intellectueel) minderwaardigheidsgevoel of wantrouwen.

De ringvinger symboliseert de vereniging van mensen, de emotionele band met de ander. Ingesloten tussen middelvinger en pink (de sociale band met vrienden etc.)  wordt deze vinger verborgen zodra onze intieme relatie verstoord is. Verwonding aan deze vinger kan door verdriet of moeilijkheden komen in affectieve relaties (man, vrouw, kind, soms zelfs ouders).  Oorspronkelijk in het Egyptisch geloof is de linker ringvinger rechtstreeks verbonden met het hart. Dit geloof Vena Amoris ("ader van liefde") werd later door de Grieken overgenomen en doorgegeven aan de Romeinen. Dit is de reden waarom de trouwring aan de linkerhand wordt geschoven.

De buitenste vinger van de hand wordt de pink genoemd omdat het de kleinste van de vijf vingers is. Het is de enige vinger die in het oor past en heeft een cruciale functie bij het hanteren van objecten. De pink is direct verbonden met het hart en vertegenwoordigt het gezin, liefde, de harmonie met familie en vrienden. De pink verbergen met de andere hand  duidt op onzekerheid over de harmonie van deze sociale contacten.